زالو چیست؟ تمام خصوصیات زالو + معرفی زالو های طبی و سمی

زالو چیست؟

زالو نوعی کرم حلقوی محسوب می شود. این جانور را از گروه کرم های آبزی و در راسته آرواره داران قرار داده اند. بدن زالو قابلیت انقباض و انبساط بالایی دارد. طول بدن این جانور از 3 تا 25 سانتی متر وجود دارد و عرض آن نیز 1 سانتی متر است.

جلوی بدن زالو یک بادکش هست که مرکب از 2 حلقه می باشد. دهان زالو در این قسمت قرار دارد. همچنین در قسمت انتهایی بدن زالو نیز باکشی مدور قرار دارد که دارای 7 حلقه است که به کمک این بادکش خود را به نقطه ای متصل کرده و این نقطه اتکایی است برای تحرک زالو.

فکر می کنید زالو چند دندان دارد؟

جالب است بدانید که زالو از 3 فک برخوردار است و هر کدام از این فک ها 100 دندان دارند که در نتیجه همین زالو کوچک به تنهایی 300 دندان دارد که البته بسیار ریز هستند.

محل زندگی زالو ها معمولا در اطراف آب های شیرین قرار دارد.

بزاق زالو رسما یک اکسیر است که بسیاری از بیماری ها را درمان می کند و حتی می تواند سکته مغزی را هم درمان کند البته به شرطی که بلا فاصله پس از سکته، از روش زالو انداختن پشت گوش استفاده شود.

تاکنون حدود 700 گونه زالو شناسایی شده است که در این بین، 100 تا از آنها دریایی هستند، 90 مورد زمینی و باقی انواع زالو در آرایه های آب شیرین زندگی می کنند.

آناتومی و فیزیولوژی بدن زالو

سطح بدن زالو می تواند به 102 حلقه تقسیم شود و این در حالی است که ساختار داخلی بدن او تنها به 32 بخش تقسیم شده است! از این 32 بخش، 4 بخش مربوط به سر است که شامل مغز قدامی و یک مکنده می باشد. 21 بند مربوط می شود به بخش میانی بدن زالو که از 21 غده عصبی تشکیل شده است. 2 اندام تناسلی دارد. 9 جفت بیضه و در آخر 7 بند پایانی دارد که از دم و مغز خلفی تشکیل شده است. توجه دارید که مغز های گفته شده با مغز عادی تفاوت دارد.

محل زندگی زالو و بهترین مکان برای صید زالو

محل زندگی زالو ها معمولا در آب های شیرین، آب های کم عمق، مرداب و تالاب ها، قطعات شناور و زیر صخره ها است و گاهی در کف آب زندگی می کنند. به طور کلی زالو ها از نور فراری هستند لذاست که همیشه تاریکی را ترجیح می دهند و زمان شکار آنها نیز شب ها است.

زالو ها همانطور که می دانید بدن لزج و قابل انعطافی دارند لذا با تموجاتی (ایجاد موج کردن) می توانند در آب جاری شوند و شنا کنند.

بهترین مکان برای صید زالو، تالاب ها، شالیزار ها و گاها قنات ها هستند. اغلب زالو های طبی ایرانی را می توان در نقاط شمالی ایران پیدا کرد که در این بین استان های گلستان، مازندران و گیلان از بهترین نژاد زالو ها برخوردار هستند.

آب برکه، تالاب یا شالیزاری که قرار است از آن زالو صید شود باید:1. زلال و تمیز باشد 2. خزه در آن وجود داشته باشد، 3. زیستگاهی برای قورباغه ها محسوب شود (حداقل زیستگاه فصلی). زالو های آب های جاری نیز مناسب هستند.

9 دانستی درباره ویژگی های زالو

1️⃣ مزاج زالو سرد و خشک است.
2️⃣ هر زالو قادر است 5 تا 30 سی سی خون بمکد.
3️⃣ زالو در حقیقت مغز عادی ندارد بلکه دارای 32 گانگلیون و طناب عصبی می باشد.
4️⃣ زالو قلب هم ندارد و صرفا رگ هایی دارد که در بدن او منتشر شده اند.
5️⃣ تنفس زالو پوستی است و ریه ندارد.
6️⃣ زالو ها پس از خونخواری 2 تا 10 برابر بزرگتر می شوند.
7️⃣ این جانور عجیب 3 آرواره Y مانند دارد که در هر کدام از این آرواره ها تقریبا 100 دندان قرار دارد.
8️⃣ لوله گوارشی زالو دارای آنزیم های بیوشیمیایی ای است که قادر است هر نو میکرو ارگانیسمی را اعم از ویروس و باکتری و میکروب را در ظرف حداکثر نیم ساعت نابود کند.
9️⃣ زالو ها نور گریز و شب کار هستند.

غذای زالو چیست؟

زالو زندگی انگلی دارد لذا غذای این جانور، مرده برخی جانداران هستند. اما زالو ها به شکار هم می روند و از حشرات، کرم ها، لاروم ها و نرم تنان کوچک تغذیه می کنند. همچنین زالو با چسبیدن به بدن قورباغه ها و ماهی ها خونخواری می کند و این هم سبکی دیگر در تغذیه زالو ها است. دشمنان زالو ها در آب، مهره داران آبزی و ماهی ها هستند. البته اردک ها و برخی حشرات مثل سوسک نیز گاهی از زالو تغذیه می کنند.

جالب است بدانید که غذا زالو بسیار محدود است: این جانور پس از یک وعده خونخواری کامل یا همان تغذیه، به نوعی متوقف می شود و فقط به مدت یک هفته زمان می برد که بتواند از جای خودش حرکت کرده و شنا کند! این به دلیل آن است که هضم خون در بدن او بسیار کند انجام می شود. معمولا تغذیه زالو ها هر 6 ماه یکبار است ولی این عدد از 5 تا 18 ماه می تواند متغیر باشد. لذا آنچه مسلم است فاصله 5 ماهی بین وعده های غذایی او است. البته زالو پس از 2 تا 4 ماه قدرت بر خونخواری را پیدا می کند اما نیاز جدی ای به آن ندارد.

نقش زالو ها در اکو سیستم آبزیان
جایگاه زالو در اکوسیستم آبزیان به عنوان یک مصرف کننده سطح میانی است. زالو ها حیوانات کوچکتر را می خورند و توسط شکارچیان بزرگ تر خورده می شوند. طبقه بالاتر زالو ها عبارتند از؛ پرندگان آبی ، لاکپشت ها، ماهی های بزرگ، دوزیستان

زالو طبی چیست و چه خصوصیاتی دارد؟

همانطور که می دانید در میان انواع زالو ها، برخی خاصیت پزشکی دارند و برخی سمی و مضر هستند. زالو های طبی از جهت رنگ بندی دارای تنوع بالایی هستند اما غالبا در رنگ های زیتونی سیاه، قهوه ای و حنایی مایل به سیاه می باشد. همچنین دارای نوار هایی به رنگ سبز زیتونی مایل به سبز هم در طول بدن آنها کشیده شده است.

برای تشخیص زالو پزشکی می توانید از روی 2 خط نازک و رنگارنگی که بر پشت زالو قرار دارد استفاده کنید و به پهلوی زالو (سطح پشت تا شکم) هم توجه کنید که رنگ بندی آن نزدیک به زرد نارنجی باشد.

سایز زالو ها مختلف است و حتی تا 25 سانتی متر هم می رسد اما به طور کلی زالو هایی که بیش از 12 سانتی متر باشند، کاربرد درمانی برای آنها گفته نشده است.

معرفی انواع زالو های طبی

1️⃣ زالو سبز زیتونیِ مایل به تیره که 2 خط زرد روی کمر و 2 رنگ زرد و سبز بر روی شکم داشته باشد. این نوع زالو سر کوچکی داشته و هنگامی که جمع می شوند رنگی مایل به تیره دارند.

2️⃣ زالو شکم قرمز (این نوع زالو بهتر از زالو هایی هستند که پشت سبز دارند، مخصوصا اگر آنها را از آب های جاری صید کرده باشند.)

3️⃣ زالو ملخ ریز

4️⃣ زالو سرخ مایل به زرد

5️⃣ زالو باریک با سر کوچک

6️⃣ زالو شبیه دم موش

7️⃣ زالو جگری رنگ

برای مطالعه: آموزش زالو درمانی

بهترین زالو برای زالو درمانی

بهترین زالو برای استفاده در زالو درمانی آن زالویی است که؛ 1. شکل ظاهری آن شبیه دم موش باشد و باریک، 2. سری کوچک داشته باشد،3. شکم آن سرخ و 4. پشت آن سبز رنگ زیتونی مایل به سیاه یا ماشی باشد. زالو هر چه از آب های پاکیزه و شفاف تری صید شده باشد، کیفیت بیشتری دارد و چه بهتر که در آن آب ها قورباغه ها و گیاهان آبزی هم وجود داشته باشند.
همچنین زالو هایی که مشکی رنگ هستند، سریع الحرکه و پر تحرک باشند نیز گزینه های مناسبی برای زالو درمانی محسوب می شوند.

خصوصیات زالو های سمی چیست؟

1. سردرشت
2. سرمه ای یا سبز رنگ
3. دارای خطوط آبی لاجوردی و رنگ بوقلمونی مانند
4. کرک هایی ریز و نرم بر روی سطح پوست

جفت گیری زالو

کرم زالو همچون کرم خاکی هرمافرودیت (دو جنسه) است و هم اندام جنسی نر را دارد و هم ماده را. اما این جانور همچون اکثر سستودها و ترماتودها توانایی خودباروری را ندارد لذا برای بارور شدن زالو به لقاح متقابل نیاز است. تولید مثل زالو ها به این شکل است که در یک فصل جفت گیری تولید مثل می کنند.

جفت گیری زالو بر روی زمین انجام می شود جایی که آنها توسط یک ترشح موکوسی، بخش بطنی خود را (شکم) به یکدیگر متصل می کنند. 

زالو مثل کرم خاکی دارای کلیتلوم است. کلیتلوم ناحیه ای ضخیم در بدن انگل است که فقط در دوران تولید مثل مشاهده می شود. جفت گیری زالو با به هم تابیدن دو زالو و وارد کردن اسپرم هر کدام به ناحیه کلیتلوم دیگری انجام می شود. سپس اسپرم ها وارد رحم می شوند و این فرآیند منجر به لقاح و باروری تخم ها می شود.

کلیتلوم مجموعه ای 15 تا 50 عددی از تخم ها است که با یک ماده ژلاتینی سخت مثل پیله ابریشم پوشانده شده اند. هر زالو قادر است در طول 8 روز، 8 پیله بگذارد. زالو برای دفع تخم ها به انقباض بدن عضلانی اقدام می کند و پیله اسفناج شکل را از قسمت سر خارج می کند.

انتشار جغرافیایی زالوها

زالو طبی به صورت بومی در 2 قاره آسیا و اروپا وجود دارند و مشخصا می توان آنها را در کشور های ایران، دانمارک، چک، ایتالیا، فرانسه، فنلاند، استونی، آلمان، گرجستان، یونان، مجارستان، ایرلند، هلند، لهستان، نروژ، پرتقال، روسیه، رومانی، ترکیه، انگلستان و اسپانیا مشاهده کرد. نکته مهم در خصوص زالو های جهانی آن است که معمولا زالو های شرقی مفید تر از زالو های غرب هستند که در این بین زالو طبی ایرانی از قدرتمند ترین های آسیا محسوب می شود.