پسوریازیس از دیدگاه طب سنتی و درمان آن + مقایسه با طب جدید (بخش 3)

اگر به دنبال شناخت خود بیماری پسوریازیس، ویژگی ها و عوامل آن هستید، می توانید مقاله “پسوریازیس چیست” را مطالعه کنید. در آنجا به خوبی با مکانیزم این بیماری آشنا می شوید که این به جلوگیری از پیشرفت بیماری کمک می کند.

طب سنتی و پسوریازیس

بر خلاف نظریه پزشکی معاصر پسوریازیس از نظر اطبای طب سنتی، معنای دیگری دارد.

در کتب طب سنتی علایم مشابه این بیماری تحت نام های داء الصّدف (بیماری صدف) یا قوبا شرح داده شده است.
از دیدگاه این طب، عوامل مختلفی از جمله تغذیه نادرست و روش های ناصحیح زندگی، باعث می شود،که اخلاط نامناسب و مواد زاید در بدن تجمع پیدا کرده با رسوب در پوست، باعث بروز علایم این بیماری شوند.
همانطور که گفته شد، پسوریازیس اشکال گوناگونی دارد و شدت آن در تمام افراد یکسان نیست.

از دیدگاه طب سنتی، مقدار و کیفیت ماده تجمع پیدا کرده در بدن از لحاظ غلظت و لطافت، انواع بیماری و شدت علائم آن را تعیین می کند.
پسوریازیس، عمدتا حاصل سوء مزاج سرد و خشک و غلبه سوداست و لذا هر چیزی که سودا را افزایش میدهد؛ باعث تولید اخلاط غلیظ و رسوب آنها در پوست خواهد شد؛ مواردی مثل: اختلال کارکرد کبد، مشکل هضم غذا و ایجاد یبوست می تواند زمینه ساز بروز یا تشدید پسوریازیس شود و لذا در درمان، باید مد نظر قرار گیرد.
طب سنتی، برخلاف طب جدید، برای درمان این بیماری نه تنها سیستم ایمنی بدن را سرکوب نمی کند بلکه حتی به تقویت آن هم می پردازد و در واقع به یاری طبیعت می شتابد تا بدن با دفع اخلاط نامناسب بر بیماری فائق آید.

پسوریازیس از دیدگاه طب سنتی درمان پذیر است!

در طب جدید معمولا رژیم غذایی خاصی برای درمان این بیماری توصیه نمی شود اما یکی از مهم ترین پایه های درمان همه بیماری ها -و از جمله پسوریازیس- در طب سنتی ، رعایت رژیم غذایی و آداب صحیح غذاخوردن است.
نکته بسیار جالب این است که در یافته های طب جدید هم می توان دلایلی برای صحّت نظر طب سنتی در مورد این بیماری یافت. مثلا دیده شده است که دیالیز به ویژه دیالیز صفاقی باعث بهبود علائم بیماری می شود و این موید نظر طب سنتی مبنی بر وجود اخلاط فاسد در خون، به عنوان دلیل اصلی بروز بیماری است.

تدابیر لازم در درمان پسوریازیس

1) تدابیر تغذیه ای

همانگونه که ذکر شد، اولین قدم در درمان این بیماری، اصلاح رژیم غذایی است.
تغییر سبک زندگی به شیوه زندگی شهری و زندگی ماشینی و شرایط و مشغله های مربوط به آن، باعث شده که آداب صحیح تغذیه به تدریج از یاد برود و عادات نادرست غذایی جایگزین آن شود، به همین دلیل شیوع بیماری های صعب العلاج از جمله پسوریازیس، رو به افزایش است. از همین  رو اصلاح رژیم غذایی و پرهیز از مواد غذایی حاوی ترکیبات سمی و خطرناک در کمک به بهبود بیماری نقش به سزایی دارند.

چرا اولین قدم درمانی مهم، تغذیه است؟!
عدم رعایت دستورات و پرهیزات غذایی موجب می شود که اخلاط نامناسب مولد بیماری هرچه بیشتر در بدن تجمع یابند و حتی اگر بیمار، داروهای تجویز شده را درست و به موقع مصرف نماید، باز هم پاسخ درمانی قابل قبولی را نمی توان انتظار داشت؛ چرا که مواد زایدی که با کمک دارو از بدن خارج می شوند، با مصرف مواد غذایی نامناسب مجددا وارد بدن می شوند.

الف- رعایت آداب تغذیه صحیح:

این کار باعث هضم مناسب غذا، کارکرد صحیح دستگاه گوارش و کبد و تولید اخلاط صالح می شود.
آداب تغذیه صحیح بسیار زیادند امّا حدّاقل هایی که می توانند مورد توجّه قرار گیرند عبارتند از:

• غذا را زیاد بجوید.
• از نیم ساعت به غذا تا دو سه ساعت بعد از آن، مایعات و میوه نخورید.
• در صورت امکان، کم کم وعده ناهار را کم یا حذف کنید.
• فاصله بین غذا و خواب حداقل دو ساعت باشد. به اندازه غذا بخورید و پرخوری نکنید.

ب- پرهیزها:

فرد دچار پسوریازیس باید از مصرف مواد غذایی زیر پرهیز کند:

🛑 عدس، بادمجان، ماست؛
🛑 انواع ترشیجات و میوه جات ترش
🛑 گوشت گاو و گوساله و ماهی، گوشتهای یخی و مانده، گوشتهای نمک سود شده و کنسروی، مرغ و تخم مرغ ماشینی.
🛑 قهوه، نسکافه، کاکائو، انواع آب میوه های صنعتی و نوشابه های گازدار؛
🛑 غذاهای آماده و مواد غذایی کارخانه ای، انواع مواد غذایی فرآوری شده، غذاهای مانده و فریزری، انواع ساندویچ، سوسیس کالباس و همبرگر، پیتزا و انواع فست فودها و سس ها، الویه، ماکارونی، قارچ، غذاهای تند و شور،
🛑 تنقلات مصنوعی (انواع چیپس، پفک، کیک و کلوچه، شکلات و آب نبات های مصنوعی و …)، انواع تخمه و آجیل های بوداده.
🛑 غذاهای چرب و سرخ کردنی ها، روغن های نباتی جامد و مایع صنعتی؛
🛑 شیرینی های کارخانه ای و شیرینی های قنّادی.

2) توضیح پرهیزات غذایی

درمان پسوریازیس در طب سنتی همان قدر که به تدابیر تغذیه ای توجه دارد به پرهیزات غذایی هم می پردازد لذا در فرآیند درمان لازم است از خوراکی های زیر اجتناب شود.

عدس: چنان که گذشت، در بیماری پسوریازیس، اخلاط غلیظ و مواد زاید در بدن تجمع یافته اند.
عدس هم ازجمله خوراکی های است که در بدن تولید خون غلیظ سوداوی می کند.
بادمجان: بادمجان افزاینده خلط سوداست.
در منابع طب سنتی مصرف زیاد و طولانی مدت آن را ایجاد کننده قوبا – بیماری با علایم شبیه به پسوریازیس- می دانند.
گوشت گاو و گوساله: گوشت گاو و گوساله طبیعت سردتری نسبت به گوشت گوسفند و بره داشته و مصرف آنها تولید خلط سودا می کند.
گوشت ماهی: مطلقا ممنوع
همچنین مصرف ماهی سرخ کرده، ماهی که در تخم مرغ خوابانده شده باشد، ماهی دودی، انواع ماهی کنسرو شده، ماهی یخ زده و مانده برای همه افراد مبتلا ممنوع است.
گوشت های مناسب:
بهترین گوشت برای مصرف این بیماران، گوشت گوسفند (به ویژه بره جوان)
پرندگان کوچک (بلدرچین، کبک و …) و گوشت مرغ محلّی (به خصوص جوجه) است.
گوشت گوسفند: از بین گوشت های قرمز ، بهترین گوشت برای بیماران دچار پسوریازیس گوشت گوسفند است؛
بخصوص اگر گوشت بره ۶ ماهه تا یکساله باشد.
گوشت پرندگان دیگر: گوشت پرندگانی از قبیل بلدرچین و کبک نیز هضم خوبی دارند؛
به خصوص برای بیمارانی که معده ضعیفی دارند، مناسب است.

منبع: پارسی طب

روش‌های طب سنتی برای درمان پسوریازیس

حرف آخر از طب سنتی

شیوع این بیماری مقداری گسترش یافته و ما در سلسله مقالات مربوط به بیماری پسوریازیس سعی کردیم تمامی ابعاد مهم این موضوع را پوشش دهیم تا در کاهش و درمان سریع پسوریازیس موثر باشیم و خوب است شما هم با به اشتراک گذاشتن آن، سهمی در سلامت عمومی مردم ایران زمین داشته باشید.
البته بدیهی است که اینها به هیچ وجه نمی تواند توصیه مستقیم به افراد باشد بلکه فایده آن، به صورت یک سری دانسته ها و اطلاعات است و حرف اول و آخر را فقط باید پزشک متخصصی بزند که شما را معاینه کرده است. لذا از مصرف خودسرانه دارو های گیاهی و خصوصا شیمیایی پرهیز کنید.

پسوریازیس در طب جدید …

در حال حاضر این بیماری در طب رایج درمان قطعی ندارد و تنها با داروها و روشهای مختلف، قابل کنترل است. این درمان های تسکینی، اغلب با موارد متعدّد عود بیماری همراهند.

دارو هایی که پزشکان برای کنترل این بیماری تجویز می کنند عبارتند از:
کورتیکواستروئید(کورتون)های موضعی معمولاً شایع ترین داروهایی هستند که برای کنترل پسوریازیس استفاده می شوند. این داروها، التهاب و تحریک پذیری پوست را کاهش می دهند.خیلی از اوقات، پزشک، ترکیبی از یک داروی از بین برنده لایه شاخی (کراتولیتیک) و استروئید موضعی را برای بیمار تجویز می‌کند.

نکته مهم در مصرف کورتیکواستروئیدهای موضعی آن است که غالباً پس از مدتی، دیگر آن پاسخ مطلوب ابتدایی حاصل نمی شود، ضمن آنکه خطر نازک شدن پوست در اثر مصرف این داروها نیز وجود دارد. همچنین با تداوم مصرف این داروها و به دلیل جذب آنها از راه پوست، ممکن است عوارض عمومی مصرف کورتون ها هم آشکار شوند؛ این امر به ویژه در مورد مصرف کورتون های قوی (مثل کلوبتازول) صادق است.

علاوه بر درمانهای موضعی، در موارد شدید پسوریازیس، داروهای متعددی وجود دارند که به صورت تزریقی یا خوراکی برای این بیماری به کار می‌روند؛
و البته همه آنها نیز عوارض خاص خودشان را دارند.
سازوکار عمل این داروها عمدتا تضعیف سیستم ایمنی است تا علایم بیماری که با فعالیت بیشتر سیستم ایمنی تشدید می شوند، سرکوب گردند.
گاهی نیز از طیف های خاص اشعه ماوراء بنفش برای کنترل علایم بیماری استفاده می شود که البته این روش هم عاری از عارضه نیست.

کنترل پسوریازیس در طب جدید

با توجه به متفاوت بودن پسوریازیس در افراد مختلف، روش درمان در هر فرد بسته به سن، جنس، شغل، وسعت بیماری و بسیاری از عوامل دیگر متفاوت خواهد بود. یک درمان برای یک فرد مبتلا به پسوریازیس ممکن است برای دیگری کار نکند؛ در درمان پسوریازیس مدیریت و کنترل بیماری اهمیت دارد.

گزینه‌های درمانی زیادی در طب نوین برای پسوریازیس مطرح شده است. انواع روش‌های درمانی عبارتند از: درمان‌های موضعی، نور درمانی، داروهای سیستمیک، بیولوژیک، درمان‌های جدید خوراکی، طب مکمل و جایگزین.

1) درمان ‌های موضعی پسوریازیس

درمان ‌های موضعی (پماد،کرم،لوسیون،ژل یا کف اعمال شده به پوست، ویتامین D3 آنالوگ (مانند، کلسیپوتریول)،کورتیکواستروئیدها (مثل: بتامتازون و هیدروکورتیزون) آنترالین، دیترانول، رتینوئیدهای موضعی، فتوتراپی (درمان با نور فرابنفش)، درمان‌های سیستمیک، قرص یا تزریق وریدی، متوتروکسات، سیکلوسپورین، اسیترتین، داروهای بیولوژیک، مولکول‌های کوچک خوراکی (مانند، اپرمیلاست) و…

درمان‌های موضعی با تماس به پوست استفاده می‌شوند و معمولاً اولین درمان است که امتحان می‌کنید. درمان‌های موضعی را می‌توان بدون نسخه یا با نسخهٔ پزشک خریداری کرد.
کورتیکواستروئیدهای موضعی معمولاً شایعترین درمانی است که برای پسوریازیس استفاده شده، باعث کم شدن التهاب و تحریک‌پذیری پوست می‌شود. خیلی از اوقات پزشک ترکیبی از یک داروی از بین برندهٔ لایهٔ شاخی (کراتولیتیک) مانند اسید سالیسیلیک و استروئید موضعی را تجویز می‌کند.

علاوه بر کورتیکواستروئیدهای موضعی و داروهای کراتولیتیک داروهای قدیمی ‌تری چون قطران زغال ‌سنگ و دیترانول نیز از مدت‌ها قبل در درمان پسوریازیس بکار رفته و با اثرات قابل قبولی همراه بوده‌است.

همچنین استفاده از ترکیبات موضعی ویتامین D3 (کلسیپوتریول و کلسیتریول) نیز در درمان این بیماری با نتایج خوبی همراه بوده‌ است.

تازاروتین نیز یک ویتامین مشتق شده، رتینوئید موضعی است که برای کم کردن رشد سلول‌های پوست استفاده می‌شود.

محصولات دیگر حاوی موادی مانند آلوئه ورا، جوجوبا، پیریتیون روی و کپسایسین وجود دارد، که برای مرطوب کردن، تسکین دادن، کاهش مقیاس یا تسکین خارش استفاده می‌شود.

2) نور درمانی برای پسوریازیس

نور درمانی، شامل تاباندن نور ماوراء بنفش به پوست به صورت منظم و تحت نظارت پزشکی است.

درمان در کلینیک پوست یا در خانه با دستگاه فتوتراپی انجام می‌شود. بسیاری از اوقات هنگامی که صحبت از درمان با اشعه می‌شود، بیمار آن را با رادیو تراپی یا پرتو درمانی یکسان تصور می‌کند، در حالیکه غالباً منظور از درمان با اشعه در پسوریازیس در واقع درمان با طول موج‌های خاصی از نور می‌باشد.

در واقع در این روش که از قدیمی‌ترین روش‌های درمانی در بیماری‌های جلدی می‌باشد، بیمار پس از مصرف دارویی به نام پسورالن (P)، که از عصارهٔ گیاهان خانوادهٔ هویج بدست می‌آید، در برابر اشعهٔ ماوراء بنفش (UVA) قرار می‌گیرد.

از همین روست که به این روش درمانی، PUVA درمانی گفته می‌شود. هرچند PUVA درمانی نیز عاری از عارضه نمی‌باشد، اما در کل روش بسیار مؤثری در درمان پسوریازیس ‌های وسیع و مقاوم بوده و معمولاً تا ماه‌ها تأثیر آن پایدار باقی می‌ماند. امروزه علاوه بر PUVA از طیف‌ های اختصاصی‌تری از ماوراء بنفش همچون UVB نیز در درمان پسوریازیس استفاده می‌شود.

این روش‌های درمانی غالباً در بخش‌های پوست بیمارستان‌ها، مراکز تخصصی پوست و گاهی نیز در مطب پزشکان یا با استفاده از نور خورشید انجام می‌شود. از لیزر اگزایمر نیز در درمان پسوریازیس استفاده می‌شود.

3) دارو های سیستمیک پسوریازیس

داروهای سیستمیک داروهای تجویزی است که به صورت خوراکی یا تزریقی می‌باشد و در سراسر بدن کار می‌کند. آن‌ها معمولاً برای افراد با پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک متوسط تا شدید استفاده می‌شوند.

معمولاً متوترکسات اولین دارویی است که برای این منظور بکار می‌رود. این داروی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی که در سال ۱۹۵۱ برای اولین بار در درمان پسوریازیس مصرف شد، تکثیر سلول‌های پوست را کم کرده و غالباً به خوبی بیماری را کنترل می‌کند. متوترکسات می‌تواند هم به صورت خوراکی و هم تزریقی مصرف شود و غالباً پس از چند هفته اثر آن ظاهر می‌شود.

داروی دیگر سیکلوسپورین یک داروی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی است که اولین بار برای کمک به جلوگیری از رد پیوند در بیماران پیوند عضو مورد استفاده قرار گرفت. همچنین مشتقات ویتامین آ که به رتینوئیدها معروف هستند مانند اسیترتین (نئوتیگازون) با کاستن تکثیر سلول‌های پوست، باعث بهبود پسوریازیس می‌شوند.

از داروهای دیگر می‌توان به داروهای تأیید نشده برای درمان پسوریازیس مانند هیدروکسی اوره، ایزوترتینوین، مایکوفنولات موفتیل، سولفاسالازین و تیوگوانین اشاره کرد. طبیعی است که تمام این داروها با نظر پزشک تجویز شده و برای اطمینان از بی‌عارضه بودن آنها، انجام آزمایش‌های پایه و دوره‌ای ضروری است.

در هر حال، آنچه در مورد داروهای سیستمیک در پسوریازیس بسیار اهمیت دارد، این است که بجز موارد استثنایی، نباید از کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا تزریقی در این بیماری استفاده شود. مصرف این داروها، اگرچه ممکن است باعث بهبودی ظاهری اولیه شوند، ولی متعاقباً علاوه بر اثرات سوء متعددی که دارند، باعث شعله‌ور شدن بیماری یا تبدیل شدن آن به اشکال خطیرتر را دارند.
نکتهٔ دیگری که بسیار اهمیت دارد، این است که هنگامی که یک خانم مبتلا به پسوریازیس در سنین باروری تحت درمان با داروهای سیستمیک قرار می‌گیرد، باید بدقت از نظر پیشگیری از بارداری توجیه شود. در مورد برخی از این داروها حتی تا ماه‌ها پس از قطع دارو نیز بارداری می‌تواند خطراتی برای جنین در پی داشته باشد.

4) دارو های بیولوژیک پسوریازیس

داروهای بیولوژیک معمولاً برای پسوریازیس و ورم مفاصل پسوریاتیک متوسط تا شدید که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهد تجویز می‌شوند. آن‌ها توسط تزریق یا داخل وریدی (IV) وارد بدن می‌شوند.
با شناخت بهتری که از چگونگی ایجاد شدن بیماری پسوریازیس طی سال‌های اخیر حاصل شده‌است و با عنایت به این نکته که دستگاه ایمنی نقش مهمی در ایجاد شدن بیماری دارد، طی چند سال گذشته طیف جدیدی از داروها غالباً به روش زیست‌فناوری (بیوتکنولوژی) ساخته شده‌اند که قادرند با تصحیح اختلالات حاصل شده از پسوریازیس، بیماری را بهبود بخشند.

این داروها که غالباً به داروهای «بیولوژیک» معروفند، گاهی اوقات با نتایج بسیار درخشانی همراه هستند اما نکتهٔ مهم در مورد آن‌ها قیمت بسیار بالای آنهاست و از این رو فعلاً فقط در موارد بسیار شدید بیماری مصرف می‌شوند.

5) دارو های بیوژنریک پسوریازیس

بیوژنریک یا بیوسیمیلار به داروهایی گفته می‌شود که کاملاً مشابه با داروهای بیولوژیک تولید شده توسط سازنده اولیه که برای اولین بار روش تولید آن را ابداع کرده‌است، می‌باشد. عوارض جانبی شایع برای بیولوژیک‌ها عبارتند از: عفونت‌های تنفسی – علائم آنفولانزا مانند – واکنش در محل تزریق. این عوارض جانبی معمولاً خفیف هستند و در اکثر موارد سبب جلوگیری از مصرف داروی افراد نمی‌شوند.
عوارض جانبی نادر برای بیولوژیک‌ها عبارتند از:
اختلالات جدی دستگاه عصبی، مانند مولتیپل اسکلروزیس، تشنج، یا التهاب اعصاب چشم، اختلالات خونی.

6) درمان ‌های جدید خوراکی پسوریازیس

درمان‌های جدید خوراکی با مهار مولکول خاص در ارتباط با التهاب، بهبود نشانه‌های بیماری پسوریازیس را به همراه دارد. برخلاف بیولوژیک‌ها، که از منابع زنده به دست آمده و باید از طریق تزریق یا انفوزیون تجویز شود، این درمان را می‌توان به‌طور مؤثر به عنوان قرص‌های خوراکی تجویز کرد.
جدیدترین درمان خوراکی برای پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک Otezla اپرمیلاست است Otezla ورم مفاصل پسوریاتیک را با تنظیم التهاب در داخل سلول بهبود می‌بخشد. این از یک آنزیم شناخته شده به عنوان فسفودی‌استراز ۴، یا PDE4 جلوگیری می‌کند. PDE4 کنترل بسیاری از التهاب در سلول‌ها، که می‌تواند بر سطح التهاب در بیماری پسوریازیس تأثیر بگذارد را بر عهده دارد.

7) درمان های مکمل پسوریازیس

درمان‌های مکمل و جایگزین عبارتند از: رژیم غذایی و تغذیه، درمان گیاهی، ذهن/بدن درمان، ورزش، یوگا و تای چی.

8) مکمل‌ها و رژیم غذایی پسوریازیس

رژیم غذایی خاصی برای فرد مبتلا به پسوریازیس لازم نیست، هرچند مطالعات کنترل نشده نشان داده‌اند که افراد مبتلا به پسوریازیس یا آرتریت پسوریاتیک ممکن است از یک رژیم غذایی با مکمل روغن ماهی غنی از ایکوزاپنتانوییک اسید (EPA) و دوکوزاهگزانوئیک اسید (DHA) بهره‌مند شوند.

توصیه‌های رژیم غذایی شامل مصرف ماهی آب سرد (ترجیحا ماهی وحشی، نه پرورشی) مانند ماهی قزل آلا، ماهی سالمون، شاه ماهی، و ماهی خال مخالی، روغن زیتون زیاد، حبوبات، سبزیجات، میوه‌ها و غلات سبوس دار؛ و جلوگیری از مصرف الکل، دخانیات، گوشت قرمز و محصولات لبنی است. اثر مصرف کافئین (از جمله قهوه، چای سیاه و شکلات تیره)، نامشخص است.

کاهش وزن، داشتن قلبی سالم، استفاده از مواد غذایی ضد التهابی و فاقد گلوتن و مصرف ویتامین‌ها می‌توانند در بهبود پسوریازیس مؤثر باشند.

مدیریت خارش در دوران پسوریازیس

خارش پسوریازیس ممکن است تأثیر بیشتری در کیفیت زندگی از اثر قابل مشاهده‌ای از این بیماری را داشته باشد. با این حال، درمان پسوریازیس نیز می‌تواند به شدت این نشانه‌ها و توانایی خود برای مقابله با پسوریازیس را روز به روز بهبود بخشد. راه‌های کمک به خارش و تسکین درد در افراد مبتلا به پسوریازیس عبارتند از:

الف) درمان خانگی خارش پسوریازیس:

پوست را آغشته نگه دارید. این اولین گام در کنترل خارش است به دلیل آن که قرمزی و خارش را کاهش می‌دهد و کمک می‌کند تا پوست التیام یابد. متخصصین پوست توصیه به استفاده از کرم و پماد غلیظ برای نگهداشتن آب در پوست می‌کنند. استفاده از محصول نرم‌کننده (کراتولیتیک) برای کاهش پوست اضافی و جلوگیری از پلاک پسوریازیس از ترک خوردگی و پوسته پوسته شدن.

دوش آب سرد و کمپرس سرد نیز می‌تواند خارش را تسکین دهد. از حمام کردن در آب بسیار گرم خودداری کنید و سعی کنید در عرض 10 دقیقه دوش بگیرید. آب گرم می‌تواند باعث تحریکات پوستی شود و خشکی را تشدید کند. استفاده از لوسیون پس از شستشو برای نگهداشتن رطوبت توصیه می‌شود. قرار دادن لوسیون خنک‌کننده در یخچال و فریزر قبل از استفاده می‌تواند کمک به افزایش تسکین خارش کند.

ب) درمان خارش پسوریازیس با نسخهٔ پزشک:

دیگر درمان ‌های خارش پسوریازیس که به اجازه و تشخیص پزشک انجام می شود شامل آنتی هیستامین‌ها (لوراتادین، هیدروکسی‌زین یا ستیریزین)، نور درمانی، استروئیدها، کپسایسین، بی‌حس‌کنندهٔ موضعی مانند Pramoxine و داروهایی که کمک به آرام کردن پاسخ ایمنی بیش از حد فعال که باعث ضایعات پسوریازیس می‌شود و داروهای ضد افسردگی و آسپرین هم می‌تواند کمک‌کننده باشد.

داروهای Yosipovitch معمولاً بیشتر جهت درمان دردهای عصبی مانند گاباپنتین و برخی داروهای ضد افسردگی به نام نورآدرنرژیک و سروتونرژیک خاص (NaSSA) برای از بین بردن خارش پسوریازیس استفاده می‌شود. درمان‌های موضعی برای پسوریازیس می‌تواند به کاهش درد و خارش کمک کند.

عوارض روحی و جسمی پسوریازیس

با توجه به اینکه پسوریازیس با خودش عوارض روحی و جسمی زیادی را می آورد بهتر است به سرعت سراغ درمان این بیماری برویم و تنبلی نکنیم. اما این عوارض چیست؟!

افزایش خطر سرطان برای بیماران پسوریازیسی

تعدادی از مطالعات نشان داده‌اند که در افراد مبتلا به پسوریازیس خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان، از جمله سرطان لنفوم و سرطان غیرملانومی پوست افزایش می‌یابد. اخیراً یک مطالعه نشان داد که هیچ درمانی به تنهایی به‌طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان را افزایش نداده است، و این نشان می‌دهد که خود بیماری خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد. افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس باید آزمایش سرطان را به‌طور منظم با مراقبت‌های معمول خود ترکیب کنند.

افزایش خطر آرتریت پسوریاتیک

آرتریت یا ورم‌مفاصل پسوریاتیک باعث درد، سفتی و تورم در داخل و اطراف مفاصل می‌شود. حدود ۱۱ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس همچنین با آرتریت پسوریاتیک تشخیص داده شده‌اند. با این حال، در حدود ۳۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس در نهایت به آرتریت پسوریاتیک مبتلا شده‌اند. آرتریت پسوریاتیک اغلب ممکن است تشخیص داده نشود، به ویژه در اشکال خفیف تر آن. با این حال، مهم است که برای درمان آرتریت پسوریاتیک در ابتدای بیماری اقدام شود تا از آسیب‌های مفصلی دائمی جلوگیری شود.

افزایش خطر بیماری های قلب و عروقی

تحقیقات همچنین رابطهٔ پسوریازیس با افزایش خطر بیماری‌های قلبی عروقی، به ویژه در افراد مبتلا به پسوریازیس شدید را نشان می‌دهد. در افراد مبتلا به پسوریازیس شدید، احتمال بروز مشکلات قلبی مهم بیشتر از ۵۸ درصد است و خطر سکته مغزی بیشتر از ۴۳ درصد افزایش می‌یابد. خبر خوب این است که یک مطالعه نشان می‌دهد با درمان بیماری خود می‌توانید خطر ابتلا به حمله قلبی و سکته مغزی را کاهش دهید. با دکتر خود در مورد خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی گفتگو کنید.

خطر افسردگی با بیماری پسوریازیس بالاست

پسوریازیس می‌تواند استرس‌های روحی روانی قابل توجهی برای بیمار، از جمله کاهش عزت نفس و بروز اختلالات خلقی، مثل افسردگی را افزایش دهد. بر طبق برخی تحقیقات، افرادی که مبتلا به آرتریت پسوریاتیک هستند احتمال بیشتری برای ابتلا به افسردگی نسبت به پسوریازیس به تنهایی دارند. مطالعات نشان می‌دهد که درمان پسوریازیس می‌تواند علائم افسردگی را کاهش دهد.

افزایش احتمال دیابت

با توجه به مطالعات منتشره در سال ۲۰۱۲ میلادی افراد دارای مشکل پسوریازیس احتمال بالاتری برای مبتلا شدن به دیابت نوع ۲ را دارند. افراد مبتلا به پسوریازیس شدید به‌طور خاص، ۳۰ درصد بیشتر احتمال دارد به دیابت نوع ۲ مبتلا شوند. یک مطالعه اخیرا نشان داده که دارویی به نام glucagon-like peptide-1 مورد استفاده در درمان دیابت نوع ۲ ممکن است به پسوریازیس کمک کند. اگر شما علائم دیابت نوع ۲، مانند افزایش تشنگی، گرسنگی، تاری دید یا خستگی را دارید، به دکتر خود بگویید.

سایر بیماریها

دیگر بیماری‌های همراه مرتبط با پسوریازیس شامل بیماری کرون، سندرم متابولیک، چاقی، پوکی استخوان، یووئیت، بیماری کبد چرب غیرالکلی و نارسایی مزمن کلیه هستند.

9 واقعیت مهم پزشکی درباره این بیماری

1) این بیماری واگیردار نیست و از شخصی به شخص دیگر منتقل نمی شود. یکی از بدترین موارد مربوط به پسوریازیس این است که دیگران گمان می کنند این بیماری مسری است در نتیجه از بیمار دوری می کنند، درحالی که چنین نیست. این اجتناب افراد از ارتباط با بیمار بسیار ناراحت کننده است چراکه او تصور نامناسبی از خود پیدا می کند. این مساله ممکن است باعث عصبانیت، خجالت زدگی و یا ناامیدی و استرس و اضطراب در بیمار شود که این حالات، خود می توانند زمینه ساز تشدید این بیماری شوند.
2) واژه پسوریازیس ریشه در زبان یونان باستان دارد. واژه پسورا (Psora) به معنی خارش و زیس (Sis) به معنی وضعیت است؛ بنابراین مفهوم لغوی عبارت پسوریازیس Psoriasis ، وضعیت خارش است.
3) در حدود سه درصد مردن جهان اعم از مردان، زنان، کودکان و حتی نوزادان دارای نشانه های پسوریازیس هستند.
4) اولین نشانه های پسوریازیس معمولا بین سنین 10 تا 35 سالگی ظاهر می شود. با وجود این ممکن است علائم این بیماری در هر سنی بروز کند.
5) نشانه های پسوریازیس معمولا در آرنج ها، زانوها و جمجمه بیش از سایر نقاط بدن به چشم می خورد.
6) بر خلاف تصور بسیاری از افراد، عامل بیماری پسوریازیس، عدم رعایت بهداشت فردی نیست.
7) در بسیاری از بیماران، علائم پسوریازیس برای مدت طولانی از بین می رود و مجددا ظاهر می شود. گاهی هم این بیماری، برای همیشه از بین می رود.
8) بیماران مبتلا به پسوریازیس، به آرامی در برابر درمان واکنش نشان می دهند.
9) بیماران مبتلا به پسوریازیس در معرض ابتلا به سایر بیماری های مزمن نیز قرار دارند. نمونه ای از این بیماری ها عبارتند از: آرتریت، بیماری های قلبی، فشار خون بالا، افسردگی، دیابت، سرطان، چاقی و…

اگر تجربه، نکته یا سوالی دارید خوشحال می شویم از طریق نظرات آنرا با ما در میان بگذارید … .